Atenolol stosowany w niewydolnościach naczyń wieńcowych
Atenolol optymalnie obniża ciśnienie krwi w dawce 200 mg na dobę. Dawka: ta powoduje maksimum blokady receptorów [5-adrenergicznych. Zwiększenie dawki do 400 mg na dobę nie obniża proporcjonalnie ciśnienia krwi [442], Nie obserwowano korelacji pomiędzy dawką leku, jego stężeniem w osoczu a działaniem hipotensyjnym [250], Mechanizm hipoten- syjnego działania atenololu polega z jednej strony na zmniejszeniu stężenia aktywnej-reniny w osoczu [1], z drugiej strony, co udokumentowano uprzednio na przykładzie propranololu, długotrwale stosowanie atenololu zmniejsza pojemność wyrzutową serca, a poprzez mechanizm barorecep- torowy stopniowo zmniejsza i przystosowuje opór naczyń obwodowyth, redukując tym samym ciśnienie krwi [444]. Łączne podanie atenololu z pochodnymi tiazydu o działaniu moczopędnym wywołuje dalszą obniżkę ciśnienia krwi bez jakichkolwiek odchyleń w próbach hematologicznych i biochemicznych, z wyjątkiem nieznacznego zwiększenia ilości mocznika we krwi [786]. Atenolol podowany u chorych na dychawicę oskrzelową nie hamuje rozszerzającego działania izoprenaliny na mięśnie gładkie oskrzeli, podobnie jak praktolol i inne kardiowybiórcze LBA. Podany w pojedynczych, dożylnych dawkach w przeciwieństwie do propranololu nie powoduje wzrostu oporu w drogach oddechowych, a nawet go zmniejsza, co wynika prawdopodobnie z odruchowej -stymulacji płuc, wywołanej zmianami hemodynamicznymi [53], Atenolol może' więc być stosowany u chorych na dychawicę, przewlekłe zarostowe zmiany w oskrzelach, bez ryzyka wystąpienia nagłego ich skurczu.
Atenolol stosowany w niewydolnościach naczyń wieńcowych w dawce 50 mg 2 razy” dziennie zmniejsza częstotliwość występowania bólów wień- eowych, ograniczając potrzebę zażywania pochodnych azolynowych. Równocześnie zwiększa zdolność do wykonywania wysiłków fizycznych [863].
Lek ten w mniejszym stopniu niż propranolol stwarza niebezpieczeństwo wystąpienia niedomogi serca z powodu braku lub niewielkiego wpływu kardiodepresyjnego. Atenolol nie powoduje niekorzystnych objawów ubocznych, jakkolwiek w rzadkich przypadkach obserwuje się zmęczenie mięśni i ziębnięcie kończyn.