Badanie mieSograficzne w stenozach
Wypełnienie worka oponowego wodnym środkiem cieniującym umożliwia określenie wymiarów worka oraz rozległości stenozy, zarówno pochodzenia kostnego, jak i włóknistego.
Chociaż do chwili obecnej mielografia stanowi najlepszą diagnostycznie pomoc, gdyż skutecznie wykrywa wszelkie przewężenia kanału kręgowego, to jednak badanie to może zawieść, jeśli przewężenia umiejscowione są bardziej bocznie.
Główną zmianą w stenozach wrodzonych i rozwojowych jest jednolite przewężenie kanału kręgowego na całej jego długości. Przewężenie to jest zwykle bardziej zaznaczone w wymiarze przednio-tylnym niż w wymiarze poprzecznym. Do chwili obecnej nie wiadomo, czy stenozy wrodzone i rozwojowe istnieją już w momencie urodzenia, czy też wykształcają się w okresie niemowlęcym lub dzieciństwa.
Stenozy wrodzone same w sobie rzadko wywołują objawy chorobowe. Przyczyniają się one do bólów krzyża pośrednio – kiedy dojdzie do nawet niewielkiego stopnia przepukliny krążka międzykręgowego czy zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Mielografia wykazuje w tych przypadkach jednolicie zwężony worek oponowy (którego dolna granica w wymiarze przednio-tylnym wynosi ok. 14 mm).
Obecnie uważa się, że znaczny przerost lub powiększenie wyrostków stawowych z jednoczesnym zmniejszeniem bocznych zachyłków stanowi zmianę rozwojową
– część procesu zwyrodnieniowego (McIvor i wsp.). Najczęściej mamy do czynienia z przewężeniami nabytymi w przebiegu procesu zwyrodnieniowego kręgosłupa. Stopień stenozy zależy od zaawansowania zmian zwyrodnieniowych. Przewężenie jest największe w okolicy stawów międzywyrost- kowych i krążka między kręgowego. Ponieważ krążki międzykręgowe i tylne wyrostki stawowe znajdują się w tej samej poprzecznej płaszczyźnie oraz kanał kręgowy na poziomie nasad łuków może mieć kształt prawidłowy, dochodzi do powstania stenozy typu „szkiełka od zegarka”. Zmiany tego typu są jedno- lub wielopoziomowe, samo zaś przewężenie kanału kręgowego może być centralne, obwodowe lub mieszane.