Leczenie rzeżączki kobiecej
Leczenie. Leczenie rzeżączki kobiecej opiera się na tych samych zasadach co u mężczyzn. Różnice w umiejscowieniu się schorzenia, niemożność bezpośredniego badania kontrolnego części rodnych wewnętrznych i mniejsza niekiedy jaskrawość objawów klinicznych nakazują jednak u kobiety większą ostrożność w ocenie ostatecznych wyników terapeutycznych.
Ostre zapalenia żeńskich części rodnych wymagają -jak i u mężczyzn – zastosowania w pierwszym rzędzie pewnych przepisów dietetycznych, których przestrzeganie przyczynia się w dużej mierze do ograniczenia procesu chorobowego. Zaleca się więc powstrzymanie się od używania napojów alkoholowych i musujących, mocnej kawy, potraw pieprznych i słonych. Spożywanie ich mogłoby się bowiem przyczynić do dalszego podrażnienia dotkniętej cierpieniem błony śluzowej i umożliwić rozszerzenie się zapalenia na sąsiednie jej odcinki.
Z tych samych względów szkodliwe są wszelkie czynniki podniecające erotycznie, a więc stosunki płciowe, nieodpowiednia lektura itd. U osób płciowo pobudliwych wskazane jest nawet w tym okresie stosowanie leków uspokajających (przetwory bromu, lupuliny itd.). Zaleca się też unikanie nagłych ruchów, dbanie o regularne wypróżnienia, przestrzeganie zasad bezwzględnej czystości (noszenie przepaski, częste mycie rąk celem niedopuszczenia do przeniesienia zarazków do oka). Przy wszelkich objawach zapalnych połączonych z gorączką chora winna bezwzględnie pozostać w łóżku.
Jeśli mamy do czynienia wyłącznie z ostrym zapaleniem cewki moczowej, stosuje się środki odkażające drogi moczowe (salol, urotropina itd.) i leki balsamiczne, które, chociaż nie mają właściwości bakteriobójczych, działają kojąco. Nie można dopuścić do wtórnego zakażenia szyjki macicznej, które zdarza się zazwyczaj w czasie najbliższej miesiączki. Najlepiej stosować w tym celu tampony przesycone 8-10% roztworem protargolu, które zmienia się co 24 godziny przez cały czas trwania schorzenia (Rosner). Wprowadzenie tampor.ów musi odbywać się z zachowaniem wszelkich środków ostrożności i po dokładnym obmyciu sromu oraz dolnych odcinków pochwy z użyciem wziernika.