Leczenie śpiączki cukrzycowej
Leczenie śpiączki cukrzycowej. Rokowanie i leczenie uzależnione jest od stanu klinicznego chorego oraz od stwierdzonych zmian biochemicznych. Leczenie należy rozpocząć bezpośrednio po ustaleniu rozpoznania — brak możności wykonania badań laboratoryjnych absolutnie nie usprawiedliwia opóźnienia terapii. Lekiem podstawowym jest insulina krystaliczna. Pierwsza dawka winna wynosić 1,5—
– 2,5 jedn./kg — połowę stosuje się dożylnie, a resztę domięśniowo lub podskórnie. Następnie podajemy ją co 1—2 godz. 1—2 jedn./kg aż do ustąpienia acetonurii (co następuje zwykle po 6—8 godz.). W miarę odzy- skiwania przytomności dawkę insuliny obniżamy do XU—1 jedn./kg, a przerwy między wstrzyknięciami wydłużamy. Po ustąpieniu śpiączki podawanie insuliny winno być dostosowane do rozkładu posiłków, a wielkość dawek uzależniona głównie od poziomu cukru we krwi, rezerwy alkalicznej i analizy moczu.