Blog Lekarz – choroby serca, krtani… – leczenie

Poziom cukru w krwi (prawidłowo 3-0—12-0 mg’%) zależy od podąży, trawienia i wchłaniania węglowodanów z przewodu pokarmowego, od intensywności procesu glikogenezy, neoglikogenezy i glikogenolizy, od przenikania glikozy przez błony komórkowe oraz ewentualnego wydalania jej z moczem. Przemianą węglowodanową kieruje bezpośrednio układ enzymatyczny, a pośrednio neurohormonalny (kora mózgowa, między- mózgowie, przysadka, trzustka, nadnercze i tarczyca). Niedocukrzenia krwi nie można więc traktować jako jednostki chorobowej o jednolitej, etiopatogenezie — jest to objaw, którego przyczyną mogą być wielorakie zaburzenia.

Niebezpieczeństwo hipoglikemii polega na ograniczeniu dowozu do komórek podstawowego produktu odżywczego, jakim jest glikoza. Ponieważ najwrażliwsze na niedobór cukru są komórki kory mózgowej, przeto pierwsze objawy niedocukrzenia zależą od zaburzenia ich czynności. Nie ma jednak ścisłej korelacji między objawami klinicznymi a stopniem niedoboru cukru we krwi. Na kształtowanie obrazu chorobo-wego duży wpływ wywiera gwałtowność wahań poziomu glikemii.