NIEPOŻĄDANE DZIAŁANIE PRZY LECZENIU HORMONAMI TARCZYCY CZĘŚĆ 2
We krwi obwodowej można spotkać leukopenię lub później leukocyto- zę ze zwiększoną liczbą młodych postaci krwinek białych. U osób chorych na cukrzycę z reguły zwiększa się dobowe zapotrzebowanie na insulinę.
Do innych niepożądanych skutków leczenia preparatami tarczycy mogą należeć bóle stawów, bezsenność i podniecenie.
W przypadku stosowania wyciągów z całej tarczycy liczba i częstość działań niepożądanych jest większa, a działanie zasadnicze jest mniej pewne i stałe. W części wiąże się to z niedostateczną standaryzacją serii produkcyjnych.
Szczególna sytuacja istnieje w przebiegu niedoczynności tarczycy pochodzenia podwzgórzowo-przysadkowego skojarzonej często z obniżeniem czynności kory nadnerczy [5, 6], Opisano przypadki zgonów przy zbyt intensywnym leczeniu hormonami tarczycy przed wyrównaniem czynności kory nadnerczy za pomocą substancji ACTH lub kortyzonem, np. w przebiegu zespołu Sheehana. Wobec tego obowiązuje zawsze zasada, że przed podaniem preparatów tarczycy należy w pełni wyrównać niedomogę kory nadnerczy [4, 8],
Zbyt duże dawkowanie, zbyt długie lub oparte na niewłaściwych wskazaniach leczenie hormonami tarczycy mogą prowadzić do zespołu jatro- gennych objawów nadczynności tarczycy. Tyreotoksykozę powodują częściej większe dawki tyreoidyny (rzędu 200 mg) lub soli sodowej L-ty- roksyny (rzędu 100 gg) stosowane przez kilka tygodni. Istnieją jednak osoby o większej wrażliwości, u których thyreotoxicosis lactitia pojawia się w czasie stosowania znacznie mniejszych dawek. Niekiedy hormony tarczycy stosowane jako leki mogą wywoływać nadczynność tarczycy ze zwiększonym wytwarzaniem endogennych hormonów tego gruczołu [7, 8].