Blog Lekarz – choroby serca, krtani… – leczenie

Potrzeba kontaktu emocjonalnego z innymi ludźmi zaznacza się już w najwcześniejszym wieku niemowlęcym i trwa przez całe życie. W zależności od faz rozwojowych i konkretnych sytuacji zmieniają się jedynie obiekty, z którymi człowiek nawiązuje silniejsze lub słabsze kontakty emocjonalne. Człowiek ma potrzebę obdarzania uczuciami innych ludzi oraz potrzebę doznawania uczuć z ich strony, pragnie przynależności uczuciowej do drugiej osoby oraz stałego utrzymywania z nią kontaktu. Gdy uda mu się zbudować więź z innym człowiekiem – znika poczucie izolacji, osamotnienia i indywidualnej „niepełności”, a pojawia się poczucie wspólnoty, bezpieczeństwa oraz „uzupełnienia” przez, innego człowieka.

Od okresu dojrzewania aż do późnych lat życia nawiązywanie kon- taktów i tworzenie heteroseksualnych więzi międzyludzkich uwarunkowane jest nie tylko potrzebą kontaktu emocjonalnego, ale również potrzebą seksualną. W tworzonych związkach heteroseksualnych udział obu potrzeb może być różny, przy czym na przemian może dominować potrzeba kontaktu emocjonalnego lub potrzeba seksualna. W skrajnych przypadkach dominacja jednej potrzeby może być tak znaczna, że przeja- ‚ wianie się drugiej trudne jest do dostrzeżenia. Udział potrzeby seksualnej zmniejsza się zresztą stopniowo wraz z wiekiem. Jest on też wyraźnie słabszy u kobiet. Nie zaznacza się natomiast w ogóle – w prawidłowych warunkach – przy tworzeniu więzi emocjonalnych między osobnikami tej samej płci.